Witamy, Gość
Nazwa użytkownika: Hasło: Zapamiętaj mnie

Odpowiedz w temacie: Więc jak to jest żyć swoim snem...?

Nazwa
Tytuł
Boardcode
B) ;) :) :P :laugh: :ohmy: :sick: :angry: :blink: :( :unsure: :kiss: :woohoo: :lol: :silly: :pinch: :side: :whistle: :evil: :S :blush: :cheer: :huh: :dry: :ok: :serce: :unlike: xD
Wiadomość
Powiększ /  Pomniejsz
Załączniki

Kod antyspamowy: Wpisz słownie liczbę 12 *

Historia tematu:: Więc jak to jest żyć swoim snem...?

Maks. pokazywanych 15 ostatnich postów - (zaczynając od ostatniego)
2016/01/02 15:40 #26854

droid

droid Avatar

dobrze sie czytało Jacku
a teraz powiedz kiedy ty do mnie zawitasz na małe co nie co eeee?????
2015/12/08 10:17 #26630

.:t IMO n:.

.:t IMO n:. Avatar

Dzięki Iceman150. Wiesz, ja staram się ostatnio wierzyć, że śnię z otwartymi oczami. Od tygodnia jestem w domu. Za oknem bywa różnie, ale wczoraj dotarły opony do CX i świeciło słońce. Po zamianie opon wyrwałem do TPK i niebieskim szlakiem leciałem z Gdyni do Gdańska. Cieszyłem gębę bo byłem szczęśliwy w "lasach pod pod domem".
Spełniaj marzenia Stary. Powodzenia!
2015/12/07 21:16 #26628

iceman150

iceman150 Avatar

tIMOn jak zwykle kwiecisty opis wyprawy, tylko pozazdrościć tobie niezwykle lekkiego pióra...
Obejrzałem fotki i zazdroszczę także tych widoków i terenów po których masz okazję śmigać. Co do snów... też mam wiele, ale kiedyś miałem jeszcze więcej - a dlaczego bo staram się je spełniać, bo dobre sny trzeba spełniać...
Co będzie następne??? Podjazd pod Śnieżkę, jakiś morderczy maraton a może L'Alpe d'Huez, Mont Ventoux a może całkiem coś innego?? Pożyjemy zobaczymy....
Powodzenia w spełnianiu kolejnych snów.
2015/12/06 08:32 #26610

.:t IMO n:.

.:t IMO n:. Avatar

?Więc jak to jest żyć swoim snem...??

            Mam wrażenie, że żyję w czasach, w których łatwo jest zabłądzić i zgubić samego siebie.
Wszystko wydaje się w zasięgu ręki, o ile smartphone nie leży za daleko. To, co dzisiaj podnieca ludzi jest dla mnie nie do pojęcia. Inną rzeczą jest to, że chyba w ogóle podnieca nas coraz mniej. Prawa ekonomii opisują dzisiejszy świat lepiej niż fizyki. Im czegoś więcej, tym mniej jest warte i dokładnie to się dzisiaj dzieje. Zauważyłem, że nie cieszą mnie niekiedy nowe filmy na pinkbike.com i zaniepokojony przypomniałem sobie nie tak odległe czasy, w których takich filmów szukałem. ?Szukałem? jest słowem kluczem. Niespełna dziesięć krótkich nagrań w jednym folderze, które cieszyły tygodniami, a nawet miesiącami. I to nie jest nic złego, że mamy teraz całe dyski zapełnione takimi filmami, złe jest to, że żaden tak naprawdę nie zapisuje się w pamięci tak silnie, jak te pierwsze ?znalezione?. Oczywiście są wyjątki, bo chwała na wysokości, raz na bardzo długi czas powstaje dzieło, jak ?Life Cycles?.

            Mógłbym godziny tracić na próby opisania Wam mojego bałaganu w głowie. Tego, jak to nie zgadzam się na przejadanie swojego życia obserwując życie innych, albo tego, jaki to żal do siebie żywię za porównywanie mojej osoby do najlepszych na świcie, co daje mi tylko poczucie, że jestem do dupy. Więc pora przypomnieć sobie, w czym nie jestem do dupy ? nie jestem do dupy w uświadamianiu sobie rzeczy i kiedy otworzę już oczy i spojrzę dalej i ponad, wtedy widzę coś, co bardzo mi się podoba. Widzę siebie w miejscu zwanym ?tu i teraz?. Widzę moje życie.

            Jest na tej wyspie taka góra... Pantokrator się nazywa i przez wiele tygodni owiana była mitem. Widać ją z pokładu mojego jachtu. Wspina się na ponad dziewięćset metrów, jej szczyt z czerwoną anteną wystaje ponad góry wzrastające z morza. Wiele tygodni temu prawie ją zdobyłem przez czysty przypadek. Wybrałem niefortunną drogę, która okazała się być tą trudniejszą trasą na szczyt, w dniu, w którym zwodowaliśmy motorówkę, żeby dopłynąć z rowerami na brzeg, bym mógł pokazać jednemu z gości na pokładzie piękno ?głębi wyspy?. Zapewnienia o formie mojego podopiecznego rozwiały się dość szybko, kiedy widziałem jak słabnie na - trzeba to uczciwie zaznaczyć - bardzo, bardzo, bardzo stromej serpentynie. Wspinaliśmy się jak Baranki Boże, on na górskim e-biku, który najwidoczniej nie był wstanie go wystarczająco wspomóc, ja na szosówce ? po górskiej drodze uklepanej z luźnych kamieni. Moja przyczepność stała się zerowa, a igła jego energii leżała na podłodze, więc kiedy troszkę jadąc i sporo pchając dotarliśmy do asfaltowej drogi, ostatniego odcinka na szczyt, mając jedynie siedemnaście metrów w pionie do pokonania ? zdecydowaliśmy zjechać asfaltem na dół i odnaleźć trasę do miejsca, z którego nas zabiorą na pokład. No cóż, niektórzy odpuszczali szczyt Everestu, żeby przeżyć, więc...

Czytaj więcej...
Czas generowania strony: 0.185 s.